O da tolemia e o da cordura son dous países limítrofes, de fronteiras tan imperceptibles, que nunca podes saber con seguridade se te atopas no territorio da unha ou no territorio da outra...
( Arturo Graf)
Xoves 10 de
Decembro 2015
|
Derradeira
reunión deste ano, un máis que termina e
no que as historias, unhas ficticias e outras reais, marcáronnos tanto
no persoal coma no literario. Temos rido, chorado, sentido medo, desasosego,
impotencia..., mesmo chegamos a cuestionarnos máis dunha situación, porque ese é o
fin que busca un bo escritor: que afloren no lector/a os sentimentos, que o
lector/a chegue a formar parte da súa historia. Achéganse unhas pequenas
vacacións e moitos/as gozarémolas con máis tempo para a lectura.
Hai
moitas historias que nos deixaron pegada ao longo das nosas vidas. A crítica
dunha lectura é moi subxectiva, vén marcada moitas das veces polo momento
persoal que estea a atravesar o lector/a. A moitos/as de nós/as pasounos
que abandonamos unha lectura
porque non era o momento propicio para mergullarnos nesa historia, ou porque
era demasiado dura ou extensa para poder centrarnos na súa trama, ou o seu
argumento non nos enganchou o suficiente; ou poñemos a escusa de que o xénero
literario non é o que adoitamos ler. Sexa polo que sexa seguramente coincidamos
en que iso é o que pasou con algunha das obras que lemos durante este ano
Nesta primeira novela, El bigote, de Emmanuel Carrère,
atopámonos cunha historia moi ben construída , contada en primeira persoa polo protagonista. Este personaxe vainos levando a un mundo kafkiano de desasosego no que a brutalidade física e psicolóxica están sempre presentes. El bigote é unha
novela curta e de fácil lectura. A medida que avanzamos na trama vaise
imprimindo un ritmo máis rápido de lectura.
Asombra
a capacidade do autor para manter o interese desde o principio co simple
feito de que un home se afeite o bigote coa idea de darlle unha sorpresa á súa
muller, Agnés; pero a sorpresa vaina levar el cando vexa que ela nin se inmuta
ante o seu suposto afeitado. Empézase, entón, a cuestionar se algunha vez tivo bigote ou se todo é unha broma de mal gusto urdida pola súa muller, á que mesmo
amigos e compañeiros de traballo parece que lle seguen o xogo; mesmo chega a
preguntarse se se está volvendo tolo ante as situacións que están a acontecer, o
que lle fai lembrar, nun momento dado, a película Las diabólicas, un
thriller no que a muller e a amante dun director dun colexio se unen para
quitar do medio o home que as engana e maltrata.
***A
medida que van pasando os capítulos, dámonos conta, como comenta Fernanda, da
facilidade con que se pode manipular o cerebro, de como unha pequena faísca pode
desencadear unha psicose durmida e desequilibrar de tal forma unha persoa.
Valentín cre que o detonante desta psicopatía espertouno o acto mesmo de afeitarse o bigote. É unha
lectura inquietante e angustiosa. E non podíamos imaxinar ese final impactante e repulsivo que ten, aínda que todos/as
sospeitabamos que a historia acabaría mal. A
conclusión que todos/as sacamos desta lectura é que é tan fina a liña entre a cordura e a tolemia que todos estamos
expostos a traspasala en calquera momento.
VALORACIÓN: 3/5
El
Reino, o outro libro proposto, escrito polo mesmo autor
que o anteriormente comentado, levounos á sempre polémica discusión canto a temas de relixión se trata. A fe e o
cristianismo son dous temas que se abordan nesta lectura: Pablo, o Converso, e
Lucas, o Evanxelista, van dando conta de dúas historias entrecruzadas a través da fe; mentres San
Lucas nos vai contando a vida de Xesús, San Pablo, primeiro como lapidador do
cristianismo e logo como defensor e propagador da fe, vainos levando por un
camiño no que ás veces se inventa unha historia distinta á que sucedeu,
buscando respostas e non conformándose con ser un crente normal.
Estamos quizais ante un ensaio autobiográfico e ao
mesmo tempo unha novela histórica, xa que os dous protagonistas principais, San
Pablo e San Lucas, son personaxes reais pasados á ficción. O dogma, a redención,
a dúbida..., mesmo nalgún momento do libro se expón a relixión como unha
necesidade; uff!!... Xa sabemos que hai temas como a relixión, o fútbol ou a
política que moven masas, e que sempre que se sacan a colación a polémica está
servida, así que, como é un tema, o do Reino, moi denso e que dá para
moitas horas de debate, decidimos deixar para máis adiante unha reunión para
falar única e exclusivamente desta cuestión. Así que, crentes e agnósticos, creamos
ou non no Ceo e no Inferno, a reunir
información porque a discusión está garantida!
E chegamos como sempre
á lectura en galego. Neste caso elixiramos De remate, de Héctor Cajaraville,
Premio Xeral 2015. Como queda reflectido na contraportada do libro, a través dás
súas páxinas non asistimos só ao retrato sociolóxico da Galicia que habitamos,
senón que tamén imos descubrindo a propia vida e o itinerario persoal do
protagonista, aflixido por unha doenza coa que se ve obrigado a convivir e que
combate con humor, ironía e estoicismo. É un libro de artigos do columnista
Bieito Sanmarful publicado tras a súa morte no que retrata con humor a Galicia
actual.
|   |
Non
diremos moito máis do libro, que, en xeral, nos gustou a todos/as, porque temos
un encontro na primeira reunión de 2016 co autor, o que nos dará oportunidade
de preguntarlle, como sempre facemos cos autores que nos visitan, sobre todo o que
aconteceu na elaboración desta novela. Loli, que estivo presente na presentación
do libro en Santiago, coméntanos que o
escritor lle sorprendeu pola súa maneira de contar as cousas e forma de ser,
moi próximo e xovial, e pola proxección dun booktrailer durante a mesma: De
remate. En memoria de Bieito Sanmarful, de César Galdo. Se tedes
oportunidade de velo sorprenderavos a vós tamén, unha idea moi orixinal!!.
 |
E
chegamos ao final coas propostas para estas vacacións. A obra que nós
propoñemos é Martutene, de Ramón Saizarbitoria, que polos comentarios que hai cremos que dará moito de que falar. Na próxima reunión contaremos coa presenza
de Héctor Cajaraville e a súa obra De remate.
Non
vos esquezades nestas datas, nas que abundarán os agasallos, que “Hai
grandes libros no mundo e grandes mundos nos libros.”
FELICES FESTAS!!!
|
Ningún comentario:
Publicar un comentario